5 Ağustos 2013 tarihinde, "Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention” adlı bilimsel dergide yayımlanan bir araştırma sonuçlarına göre, bazı gıda takviyelerinin kullanımı DNA hasarına ve oksidatif strese karşı koruyucu rol oynuyor.
Bahsedilen araştırmaya çeşitli vitamin, mineral ve gıda takviyeleri kullanan 209 kadın ve erkek gönüllü katılmıştır. Araştırmaya katılan gönüllülere çeşitli sorular sorulup anketler doldurtularak, "glukozamin”, "kondroitin”, "balık yağı”, "metilsülfonilmetan (MSM)”, "koenzim Q-10”, "zencefil”, "sarımsak”, "ginko biloba” ve "saw palmetto (cüce palmiye)” ekstrelerinden hangilerini kullandıkları ve kullanım şekilleri sorgulanmıştır.
Katılımcıların oksidatif stres seviyeleri idrardaki "8-isoprostan” ve "prostoglandin F2 alfa (PGF2 alfa)” parametrelerine bakılarak değerlendirilmiştir. Katılımcılardaki DNA hasarı ve DNA’nın kendi kendini onarma kapasitesi ise, alınan kan örneklerindeki lökositlerin DNA’ları incelenerek değerlendirilmiştir.
"Fred Hudchinson Cancer Research Center”da görevli araştırmacı Elizabeth D. Kantor ve ekibi, haftada 14 ya da daha fazla "glukozamin” ve "kondroitin” tableti tüketen kişilerdeki oksidatif stres seviyesinin belirgin oranda azaldığını tespit etmiştir. Oksidatif stres seviyesi glukozamin kullananlarda kullanmayanlara kıyasla %40; kondroitin kullanan kişilerde ise %47 daha düşük olarak bulunmuştur. Lif takviyesi kullanan kişilerdeki oksidatif stresin ise %43 oranında azaldığı rapor edilmiştir.
Katılımcılar arasından düzenli olarak "koenzim Q-10” kullanan kişilerdeki DNA hasarının, kullanmayanlara oranla %58 daha az olduğu tespit edilmiştir.Araştırmacılar yürüttükleri araştırma hakkında şunları söylemektedirler: "Glukozamin, kondroitin veya lif takviyesi kullanan kişilerde oksidatif stres miktarı belirgin oranda azalmasına karşın; koenzim Q-10 (CoQ10)” kullanan kişilerde ise DNA hasarı belirgin oranda azalmıştır. Oksidatif stres ve DNA hasarı, hemen hemen tüm hastalıklarda önemli rol oynadığını için, elde edilen bulgular sağlıklı bir yaşam sürdürebilmek açısından son derece önemlidir. Ancak konuyla ilgili yapılacak olan daha fazla klinik araştırmaya ve kullanılan gıda takviyelerinin hangi mekanizmalarla etki ettiğinin daha derin olarak araştırılmasına ihtiyaç duyulmaktadır.”