Solunum sistemi; burun, sinüsler, larinks, trakea, bronşlar ve akciğerden oluşmakta ve karbondioksidi uzaklaştırırken aynı zamanda vücuttaki her bir hücreye oksijen sağlamaktadır. Holistik Tıp Amerikan Kurulu başkanı seçilen ve Hayatta kalan Sinüs kitabının yazarı D.O Robert S. Ivker, "Ortalama bir insan bunu başarmak için, günde yaklaşık 22,000 pint hava solur” demiştir.
"Optimum fiziksel iyilik açısından; hiçbirşey soluduğumuz havanın kalitesi ve nefes alma yeteneğimizden daha önemli değildir. Geçen 20 yıl boyunca, sağlığın bu iki kritik yönünün önemi şiddetle azaltılmıştır.”
Burun ve sinüsler (burun ve gözler çevresinde hava ile dolu dört set boşluk) vücudun birincil hava filtresi olarak görev yapmakta ve istilacı mikroplar ve partiküllere (toz, kum, is, duman v.b.) karşı akciğeri korumaktadırlar. Her bir sinüs mukus direnajı ve olası hava değişiminin yapıldığı çok ince kanallar ile geniz yoluna bağlanır. Hem burun hem de sinüsler nemlendirici ve ısı düzenleyici olarak görev yapar; kuru havayı nemlendirir, sıcak havayı soğutur ve soğuk havayı ısıtır. Aksi takdirde, akciğerler sarsılır ve zarar görür.
Solunum epiteli olarak bilinen tek parçalı kesintisiz doku; burun deliklerinin hemen içinden akciğerdeki alveollere kadar uzanır ve tüm solunum yolunun en dışındaki hat olarak görev yapar. Epitel dış dokusu; siliya ve incecik mikroskopik filamentlerin birincil görevi ile yabancı mikrop ve partiküllere karşı ilk savunma hattı olarak rol alan, mukoza olarak da bilinen mukoz membrandır. Mukoz membran kırıldığında, sinus enfeksiyonları, grip ve diğer solunum rahatsızlıkları ortaya çıkabilir.
Solunum yolu, burun ve ağızdan başlayıp boyunda trake ya da soluk borusuna ve sonrasında sağ ve sol akciğerin ana bronşlarına ayrıldığı toraks içine kadar uzanmaktadır. Bronşlar; daha küçük bronşlar ve bronşioller olmak üzere alt gruplara ayrılır; gaz değişiminin meydana geldiği küçük hava keseleri olan alveollerde sona erer. Akciğerler loblara ayrılır - sağda üç ve solda iki olmak üzere (kalbe uyum sağlamak için).
İki tip solunum vardır: oksijen alıp karbondioksit verme olayı olarak tanımlanan dış solunum ya da nefes alma; ve glukoz ya da diğer küçük moleküllerin enerji üretmek üzere oksidize olması sırasında gerçekleşen iç solunum ya da hücresel solunum. İç solunum, yeterli oksijen kaynağı gerektirir ve yan ürün olarak karbondioksit yaratır. Bugün öncelikle Dr. Ivker tarafından "Amerikanın İlk Çevresel Salgını - Solunum hastalıkları” olarak adlandırılan çevre kirliliği nedeniyle birçok insan için bu iki süreçten de ödün verilmektedir. Dr. Ivker’e göre solunum kapasitesini azaltma yönünde katkıda bulunan diğer etmenler; sigara içmek, zayıf bağışıklık, duygusal stres (bastırılmış öfke ya da üzüntü), kötü beslenme, gıda alerjileri ve hassasiyetleri, aşırı antibiyotik kullanımı, diş problemleri ve genetik kalıtımı kapsamaktadır.